کتاب های کلارینت

 

لینک های مفید کلارینت

آموزش و نت های کلارینت

 

 

اسطوره نوازنده این ساز

برایمر ایضا خیلی زود به یک ساز ساکسیفون نواز معروف تبدیل شد. لاکن برایمر کثیر به فکر ادامه دادن این شغل به طور حرفه ای نبود. او پس از به انتها رساندن دانشکده گرامر در ساوث شیلدز به دانشکده گلد اسمیث در دانشگاه لندن رفت تا دوره تربیت معلم را بگذراند. برایمر از سال 1۹35 تا سال 1۹40 که به جنگ فراخوانده شد، در دانشکده کلارک هیث در کرویدون به تدریس مشغول بود. در طول جنگ برایمر به آموزش تربیت بدنی به نیروی هوایی سلطنتی پرداخت. او سپس به کرویدون بازگشت و به تدریس رشته های متفاوتی مشغول شد.

در همین زمان او با ارکسترهای آماتور همکاری می کرد که موجب آشناییش با همسرش جون ریچاردسون شد که حاصل آن یک فرزند پسر بود.
زمانی که سر توماس بیچام که به دنبال جایگزینی جهت رجینالد کِل در ارکستر فیلارمونیک سلطنتی بود گزارش نوازندگی برایمر را در ارکستر ارنست رید مطالعه کرد، تحولی بزرگی در زندگی برایمر آغاز شد. وقتی که بیچام با برایمر تماس گرفت او در حال رنگ آمیزی دیوارهای بیرونی خانه اش بود و گمان کرد که یکی از دوستانش با تقلید صدای بیچام او را دست انداخته است.

یک روز برایمر هنگام- چهار مدرسه را ترک کرد تا به دعوت بیچام به سرای او در سن جانز وود برود. بیچام از او پرسید: «چه چیزی را بنوازیم پسرم؟» در نتیجه این گزینش، برایمر به یکی از اعضای بخش سازهای بادی ارکستری تبدیل شد که عهد- بود اجرای تروجان ِ برلیوز (Berlioz) آن از تلوزیون پخش شود. این گروه سازهای بادی، نغمه بی نظیری را انجام کرد که کیفیت فوق العاده ای داشت. یکبار همینطور طی انجام بیچام بر بر-سر سکو و استرائوس میان تماشاچیان شاهد اجرای آهنگ “دون جوئان” خویشتن بود.

این تغییر جهت برایمر بسیار متفاوت تر از نغمه آرامی که تا کنون می نواخت بود لاکن او خیلی زود رپرتوار را آموخت. او خیلی سریع خویشتن را با هر سبکی تطبیق داد و زمانی که با ارکستر در نیو اورلئان به انجام می پرداخت به راحتی با ستارگان نغمه جاز محلی به مانند آلفونس پیکو (Alphonse Picou) کهAlligator Hop و Olympia Ray را جهت کینگ الیور ساخته بود، به صورت بدیهه می نواخت.

او در سال 1۹63، ارکستر فیلارمونیک سلطنتی را ترک کرد و در همان سال به درخواست ویلیام گلوک (William Glock) به ارکستر سمفونیک BBC پیوست که همراه با کالین بلکبری به عنوان کلارینت نوازان اصلی به شمار می رفتند. پیر بولز در سال 1۹6۹ رهبر ارکستر شد. البته تمایل بولز به نغمه معاصر و دنباله روی از استانداردهای خشک کمال گرایی (perfectionism) به راحتی با رویکرد خونسرد برایمر جور در نمی آمد. اینکه برایمر آهنگ های اریک کوتز را بنوازد بسیار محتمل تر بود تا نوازندگی آهنگ های لوسیانو بریو! برایمر در اکتبر 1۹62 به ارکستر سمفونیک لندن پیوست و در ۷2 سالگی بازنشست شد.