سوال : شما مشخصا به چه چیز خاصی در چهره او نگاه می کردید؟
به همان واکنشی که در اول کار، وقتی از او مراجع به احساسات مربوط به فوبیا پرسیدم نشان داد. من بازگشت او به گذشته را مشاهده می کردم تا این که در یک لحظه، به مورد بسیار تشدید یافته ای از آن واکنش برخوردم. در آن لحظه قسمتی از گونه او زرد بود. اطراف چشمها و صورت او رو به سفیدی می زد. قدری فشردگی در چانه او به چشم می خورد. رطوبت پوستش افزایش یافته بود، علی الخصوص بر روی تغیه بینی او. به محض آن که این علائم شدت یافتند گفتم “حالا به تصاویر نگاه کن، به همان تصویری که آن جاست”.
سه نظام بیانی اصلی
اگر به اشخاص بگویید که در طی زمان به گذشته بروند و آنها احیانا اخم کنند، این نیز یک نشانه است. و شما باید سعی کنید دست به عمل ماهرانه ای بزنید نظیر گفتن : “خوب، به زمان گذشته پیش برو”. “وارد زمان بشو، به گذشته ات جستی بزن”. “در زمان سیر کن”. یا هر چیز دیگری. فرقی نمی کند. تا زمانی که واکنش مورد نظرتان را به دست نیاورده اید، کلماتی که به کار می برید فاقد ارزش هستند.
موضوع قابل تامل دیگر در این زمینه این است که شخص فوبیایی، احساسات مربوط به فوبیا را می شناسد. این افراد بخشی از تجربه را دارا هستند، از این رو می توانند از طریق کنار هم گذاشتن، مابقی آن تجربه را نیز به دست آورند. مثلا وقتی قصد رفتن برای خرید را دارید و نمی دانید که کلیدهای ماشین را کجا گذاشته اید، آنها را چگونه پیدا می کنید؟
زن: من شروع به دست کشیدن در اطراف جیبهایم می کنم.
مرد: من می روم به داخل خانه نگاهی می اندازم.
مرد: من در ذهنم جستجو می کنم، به گذشته می روم و سعی می کنم از محل آنها تصویری ایجاد کنم.
زن: من جیبم را تکان می دهم و با این حساب می توانم صدای کلیدها را بشنوم.
بسیار خوب. اگر هیچ کدام از این راهها نتیجه نداد، می توانید به سمت در جلویی خانه بروید و دوباره وارد خانه شوید. در حال حاضر اگر به واکنشهایی که الان دریافت کردیم فکر می کنید، باید بگویم که آنها شامل همان سه نظام بیانی اصلی هستند.
